docx - Luca Ghio

annuncio pubblicitario
Bipoli
Simbolo
Relazione costitutiva
Casi particolari
Generatore di corrente
π‘‘π‘ž(𝑑)
𝑖(𝑑) =
𝑑𝑑
𝑖 = cost. ∀𝑣
circuito aperto:
𝑖 = 0 ∀𝑣
Generatore di tensione
π‘ˆ(π‘Ÿβƒ—)
𝑉(π‘Ÿβƒ—) =
π‘ž
𝑣 = cost. ∀𝑖
cortocircuito:
𝑣 = 0 ∀𝑖
Resistore
𝑅 = 𝜌 ⋅ 𝑙⁄𝐴
legge di Ohm:
𝑣 =𝑅⋅𝑖
circuito aperto:
𝑅 → +∞
cortocircuito:
𝑅=0
invertente:
𝑅𝐹
𝐴=−
<0
𝑅𝑖
Amplificatore operazionale
𝑣0 = 𝐴𝑣𝑑 , 𝑣𝑑 = 𝑣+ − 𝑣−
amplificatore ideale:
𝐴 → +∞ ⇒ 𝑣+ = 𝑣−
{
𝑅𝑖 → +∞ ⇒ 𝑖+ = 𝑖− = 0
non invertente:
𝑅𝐹
𝐴 =πœ‡ =1+
>0
𝑅𝑖
con guadagno unitario:
𝐴 = 0 ⇒ 𝑣0 = 𝑣𝑑 = 0
Induttore
πœ‡π‘ 
πœ‘(𝑑) = 𝐿 ⋅ 𝑖(𝑑), 𝐿 = 2πœ‹π‘Ÿ 𝑁 2
𝑣(𝑑) = 𝐿
𝑑𝑖(𝑑)
𝑑𝑑
cortocircuito:
𝑖 = cost. ⇒ 𝑣 = 0
Conduttore
πœ€π΄
π‘ž(𝑑) = 𝐢 ⋅ 𝑣(𝑑), 𝐢 = 𝑑
𝑖(𝑑) = 𝐢
𝑑𝑣(𝑑)
𝑑𝑑
circuito aperto:
𝑣 = cost. ⇒ 𝑖 = 0
1
Rappresentazioni
dei doppi bipoli
Relazione
costitutiva
𝑅11 =
su base corrente
𝑣1 , 𝑣2 = 𝑓(𝑖1 , 𝑖2 )
𝑣1
𝑖
(𝑣 ) = 𝑅 ( 1 )
𝑖2
2
Condizione
di reciprocità
Matrice
𝑅21 =
𝑣1
⁄𝑖 |
1 𝑖
2 =0
𝑣2
⁄𝑖 |
1 𝑖
2 =0
𝑅12 =
2 =0
su base tensione
𝑖1 , 𝑖2 = 𝑓(𝑣1 , 𝑣2 )
𝑣1
𝑖
( 1 ) = 𝐺 (𝑣 )
𝑖2
2
𝐺21
𝑖
= 2⁄𝑣1 |
𝑣
2 =0
𝑅22 =
ibrida
𝑣1 , 𝑖2 = 𝑓(𝑖1 , 𝑣2 )
𝑣1
𝑖
(𝑖 ) = 𝐻 ( 1 )
𝑣2
2
𝑣1
⁄𝑖 |
1 𝑣
2 =0
(resistenza equivalente)
𝐻21
𝑖
= 2⁄𝑖 |
1 𝑣
2 =0
(guadagno in corrente)
di trasmissione
𝑣1 , 𝑖1 = 𝑓(𝑣2 , −𝑖2 )
𝑇11 = 𝐴 =
𝑣1
𝑣2
( 𝑖 ) = 𝑇 (−𝑖 )
1
2
𝑇21
𝑣1
⁄𝑣2 |
𝑖
2 =0
𝑖
= 𝐢 = 2⁄𝑣2 |
𝑖
2 =0
2
𝑅21 = 𝑅12
𝑣2
⁄𝑖 |
2 𝑖
1 =0
𝑖
𝐺12 = 1⁄𝑣2 |
𝑣
1 =0
(trans-conduttanza)
𝐺22
(trans-conduttanza)
𝐻11 =
1 =0
(trans-resistenza)
(trans-resistenza)
𝑖
𝐺11 = 1⁄𝑣1 |
𝑣
𝑣1
⁄𝑖 |
2 𝑖
𝐺21 = 𝐺12
𝑖
= 2⁄𝑣2 |
𝑣
𝐻12 =
1 =0
𝑣1
⁄𝑣2 |
𝑖
1 =0
(guadagno in tensione)
𝐻12 = −𝐻21
𝑖
𝐻22 = 2⁄𝑣2 |
𝑖
1 =0
(conduttanza equivalente)
𝑇12 = 𝐡 =
𝑇22
𝑣1
⁄−𝑖 |
2 𝑣
2 =0
𝑖
= 𝐷 = 1⁄−𝑖 |
2 𝑣
2 =0
det(𝑇) = 1
Legge di Ohm
(nel dominio dei fasori)
𝑉 =𝑍⋅𝐼
𝐼 =π‘Œ⋅𝑉
𝑍 = 𝑅 + 𝑗𝑋 (impedenza)
π‘Œ = 1⁄𝑍 = 𝐺 + 𝑗𝐡 (ammettenza)
𝑉𝑀
⁄𝐼 (resistenza)
𝑀
• Im{𝑍} = 𝑋 = πœƒπ‘£ − πœƒπ‘– (reattanza)
• Re{𝑍} = 𝑅 =
𝑅
𝐼
= 𝑀⁄𝑉 (conduttanza)
𝑅2 +𝑋 2
𝑀
𝑋
− 2 2 = πœƒπ‘– − πœƒπ‘£ (suscettanza)
𝑋 +𝑅
• Re{π‘Œ} = 𝐺 =
• Im{π‘Œ} = 𝐡 =
Bipoli resistivi
𝑋=0
{
𝐡=0
π‘Œ=𝐺
resistore
𝑍=𝑅
𝑍=
condensatore
Bipoli reattivi
𝑅=0
{
𝐺=0
induttore
1
= 𝑗𝑋𝐢
π‘—πœ”πΆ
1
𝑋𝐢 = −
πœ”πΆ
𝑍 = π‘—πœ”πΏ = 𝑗𝑋𝐿
𝑋𝐿 = πœ”πΏ
3
𝐺=
1
𝑅
π‘Œ = π‘—πœ”πΆ = 𝑗𝐡𝐢
𝐡𝐢 = −
π‘Œ=
1
= πœ”πΆ
𝑋𝐢
1
= 𝑗𝐡𝐿
π‘—πœ”πΏ
𝐡𝐿 = −
1
1
=−
𝑋𝐿
πœ”πΏ
1
2
𝑆 = 𝑉𝐼 Μ… = 𝑃 + 𝑗𝑄 (potenza complessa)
Potenza
(in regime sinusoidale)
resistore
𝑃>0
condensatore
𝑄<0
induttore
𝑄>0
|𝑆| = 𝑉eff ⋅ 𝐼eff (potenza apparente)
cos ∠𝑆 = cos(πœƒπ‘£ − πœƒπ‘– ) = cos πœ‘ (fattore di potenza)
Re{𝑆} = 𝑃 = 𝑉eff 𝐼eff cos πœ‘ (potenza attiva)
Im{𝑆} = 𝑄 = 𝑉eff 𝐼eff sen πœ‘ (potenza reattiva)
2
𝑃 = 𝑅𝐼eff
2
𝑃 = 𝐺𝑉eff
2
𝑃 = 𝑅𝐼eff
2
𝑃 = 𝐺𝑉eff
2
𝑄 = 𝑋𝐼eff
𝑋=0
⇒𝑄=0
{
𝐡=0
𝑄=−
𝑅=0
⇒𝑃=0
{
𝐺=0
1 2
𝐼
πœ”πΆ eff
2
𝑄 = πœ”πΏπΌeff
4
2
𝑄 = −𝐡𝑉eff
2
𝑄 = −πœ”πΆπ‘‰eff
𝑄=
1 2
𝐼
πœ”πΏ eff
Circuiti RLC in evoluzione libera
π‘₯(𝑑) = 𝐴1 𝑒 𝑠1 𝑑 + 𝐴2 𝑒 𝑠2 𝑑
2
𝑑 π‘₯
𝑑π‘₯
+ 2𝛼
+ πœ”0 2 π‘₯ = 0
2
𝑑𝑑
𝑑𝑑
{
𝑠1 = −𝛼 + √𝛼 2 − πœ”0 2
𝑠2 = −𝛼 − √𝛼 2 − πœ”0 2
sovrasmorzato
𝛼 > πœ”0
π‘₯(𝑑) = 𝐴1 𝑒 𝑠1 𝑑 + 𝐴2 𝑒 𝑠2 𝑑
𝑠2 < 𝑠1 < 0
con smorzamento critico
𝛼 = πœ”0
π‘₯(𝑑) = (𝐴1 𝑑 + 𝐴2 )𝑒 −𝛼𝑑
𝑠1 = 𝑠2 = −𝛼 = −πœ”0
sottosmorzato
0 < 𝛼 < πœ”0
senza smorzamento
𝛼=0
π‘₯(𝑑) = [𝐴1 cos(𝛽𝑑) + 𝐴2 sen(𝛽𝑑)]𝑒 −𝛼𝑑
con 𝛽 = √πœ”0 2 − 𝛼 2
π‘₯(𝑑) = 𝐴1 cos(πœ”0 𝑑) + 𝐴2 sen(πœ”0 𝑑)
5
{
𝑠1 = −𝛼 + 𝑗√πœ”0 2 − 𝛼 2
𝑠2 = −𝛼 − 𝑗√πœ”0 2 − 𝛼 2
{
𝑠1 = +𝑗√πœ”0 2 − 𝛼 2
𝑠2 = −𝑗√πœ”0 2 − 𝛼 2
Filtri in regime sinusoidale
|𝑯(π’‹πŽ)| (risposta in ampiezza della funzione di trasferimento)
circuito RC
passa-alto
𝐻(π‘—πœ”) =
𝑉𝑅
π‘—πœ”π‘…πΆ
=
𝑉𝑖 1 + π‘—πœ”π‘…πΆ
circuito RL
πœ”πΆ =
1
𝑅𝐢
circuito RC
passa-basso
𝐻(π‘—πœ”) =
𝑉𝐢
1
=
𝑉𝑖 1 + π‘—πœ”π‘…πΆ
𝑍(π‘—πœ”) =
π‘‰π‘œ
1
=
𝑉𝑖 1 + 𝑗 (πœ”πΆ − 1 )
𝑅
πœ”πΏ
circuito RL
passa-banda
circuito RLC parallelo
πœ”0 =
1
√𝐿𝐢
𝑄 = πœ”0 𝑅𝐢
elimina-banda
π‘Œ(π‘—πœ”) =
circuito RLC serie
6
πΌπ‘œ
1
=
𝑉𝑖 𝑅 + 𝑗 (πœ”πΏ − 1 )
πœ”πΆ
Trasformata di Laplace
+∞
𝐹(𝑠) = β„’[𝑓(𝑑)] = ∫
𝑓(𝑑)𝑒 −𝑠𝑑 𝑑𝑑
0
riscalamento
β„’[π‘˜π‘“(𝑑)] = π‘˜πΉ(𝑠)
linearità
β„’[𝑓1 (𝑑) + 𝑓2 (𝑑)] = 𝐹1 (𝑠) + 𝐹2 (𝑠)
derivazione
rispetto al tempo
β„’[
derivazione
rispetto a 𝒔
𝑑𝑓(𝑑)
] = 𝑠𝐹(𝑠) − 𝑓(0)
𝑑𝑑
β„’[𝑑 ⋅ 𝑓(𝑑)] = −
𝑑𝐹(𝑠)
𝑑𝑠
traslazione
rispetto al tempo
β„’[𝑒(𝑑 − 𝑑0 ) ⋅ 𝑓(𝑑 − 𝑑0 )] = 𝑒 −𝑠⋅𝑑0 𝐹(𝑠)
trasformata
di funzioni periodiche
𝑓(𝑑) periodica di periodo 𝑇:
1
β„’[𝑓(𝑑)] = 𝐹(𝑠)
1 − 𝑒 −𝑠𝑇
β„’[𝑒 π‘Žπ‘‘ ] =
7
1
𝑠−π‘Ž
Scarica